tag:blogger.com,1999:blog-4943254569997808552024-02-20T02:53:02.464-08:00Filosofía, ética e cineTeórias filosóficas e morais e a súa relación coa historia e a actualidade a través do cine.Eva Gareahttp://www.blogger.com/profile/01872191568649457259noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-494325456999780855.post-60831431363253753632014-02-01T05:22:00.000-08:002014-08-25T12:07:46.095-07:00LA VIDA DE PIEste ano tócalle á película "A Vida de Pi". Na materia de Historia e Cultura das relixións tentaremos abordar unha análise crítica da película: sentido, personaxes, moralexas e comparativas, ao redor dun filme que se propón coma unha busca de Deus. Afondaremos no papel que xogan as relixións, o seu sentido e fundamento, a súa presenza na película e abordaremos o sentido da vida e o papel da verdade na comprensión do mundo. Toda unha tarefa filosófica.<br />
Comenzamos co trailer:<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/YJGJVeiiYJM?rel=0" width="560"></iframe><br />
<br />
Podedes seguir o traballo en:<br />
<a href="http://analizandoavidadepi.blogspot.com.es/">analizandoavidadepi.blogspot.com</a>Eva Gareahttp://www.blogger.com/profile/01872191568649457259noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-494325456999780855.post-79084505882664671272013-11-12T10:46:00.001-08:002013-11-12T10:46:27.935-08:00Blade Runner e a condición humana<div align="justify">
<span><strong>A
vida artificial </strong><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-mxH14rfrXoyFZi_pJZY9wYWH8snBCuaOkA24o7tYG4f5bTIuRT3-nU84nEVlsYaT9Z7JJVTDZj0CckQyjcLPPQzw1pqm7v9hT_7k1bFVdwZi9JPgrteOseW-xhusJrNIQ1yY04C9-n1Z/s1600/blade.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-mxH14rfrXoyFZi_pJZY9wYWH8snBCuaOkA24o7tYG4f5bTIuRT3-nU84nEVlsYaT9Z7JJVTDZj0CckQyjcLPPQzw1pqm7v9hT_7k1bFVdwZi9JPgrteOseW-xhusJrNIQ1yY04C9-n1Z/s200/blade.jpg" width="132" /></a></span></div>
<span>A reflexión sobre a natureza da vida artificial e a
definición da humanidade estiveron sempre presentes
tanto na literatura como na filosofía ou no cine. A
relación do artificial coa inmortalidade e do humano
co mortal inicia a reflexión acerca da busca do sentido
da vida. Mitos fundamentales que dan orixen a esta reflexión
son: O golem xudeo un autómata como os replicantes
de Blade Runer, con emocións, sentimentos e experiencias
que se desenrolan ata volvelo incontrolable: un individuo
independente. Frankenstein é tamén unha creación
humana que se volve ingobernable. Ambolos dous son produtos
do orgullo humano: as personas xogando a ser Deuses producen
algo que está máis aló das súas
posibilidades de control. Algo autonomo, vivo.... humano?</span><br />
<div align="justify">
<span><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span><strong>A
película</strong><br /><div style="text-align: justify;">
Blade Runner é a adaptación da novela de K.
Dick ¿Soñan os androides con ovellas eléctricas?
É unha adaptación libre, que sen embargo consegue
transmitir o mesmo efecto que o libro. Rastrear a influencia
dos símbolos relixiosos e a visión que da relixión
se da e mais doado no libro que na pélicula. Nesta
votase a faltar a obsesión das personaxes pola posesión
de animais vivos (prácticamente extintos no futuro
que se describe) e a súa vinculación coa relixión,
que na novela se denomina mercerismo. De feito a relación
que a personaxe principal, Deckart, ten con esa forma de relixiosidade,
explica parte da súa relación cos androides
e, por suposto, coa androide Rachel.</div>
<div style="text-align: justify;">
O Deckard de "¿Soñan os androides con ovellas
eléctricas?" necesita a posesión dun animal
real para establecer o seu estatus social, pero tamén
para recoñecerse como humano (organico). O seu crecemento
ao longo da novela fai que se replantexe esa definición
de ser humano e, tralo encontro con Rachel, mata o único
animal que posúe, unha ovella eléctrica, que
comprara coas bonificacións pola captura de androides. </div>
<div style="text-align: justify;">
A pélicula fai unha referencia vaga a esa relación
cos animais e tódolos que aparecen son mecánicos.
Aínda así logra comunicar a ambiguidade existente
entre o humano, o mortal e o divino a través da dor
dos replicantes e a paulatina identificación do espectador
cunha forma de vida non orgánica. </div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.wsu.edu:8080/~brians/science_fiction/bladerunner.html"></a><a href="http://www.wsu.edu:8080/~brians/science_fiction/bladerunner.html">http://www.wsu.edu:8080/~brians/science_fiction/bladerunner.html</a>
sobre a novela que deu orixe á pélicula.</div>
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span><a href="http://personales.com/espana/sansebastian/nexus/%20">http://personales.com/espana/sansebastian/nexus/
</a> </span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span>dialogos,
escenas, fotos e música da pelicula. Ademais dunha
análise das</span><span> distintas secuencias. </span></div>
<div align="left">
<span><br /></span></div>
<div align="left">
<span><b>Inicio</b></span></div>
<div align="left">
<span style="font-size: medium;">Imaxe da cidade dos Anxeles e do ollo que reflicte a cidade
e o espacio no que se desenvolve a vida humana e artificial.
A través dos ollos, moi importantes en todo o desenrolo
do filme cáptase a diferencia entre o humano e
o artificial.</span></div>
<div align="left">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYVx2GcLWWN0ShgvLq8lcC8N1Wmwg32k48kKKbRnmbJdLF_y5yoGNH1OnJqWvDmPOyKVPLBwYPqvmb4aSVQXjkZ4Cy6QyJox6_gmENJQX9ywGilm3eCaktMh806HOa5QeM4yAoP7kjsKrY/s1600/bade1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="156" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYVx2GcLWWN0ShgvLq8lcC8N1Wmwg32k48kKKbRnmbJdLF_y5yoGNH1OnJqWvDmPOyKVPLBwYPqvmb4aSVQXjkZ4Cy6QyJox6_gmENJQX9ywGilm3eCaktMh806HOa5QeM4yAoP7kjsKrY/s400/bade1.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="center">
<span><br /></span></div>
<br />
<div align="justify">
<span><strong><a href="" name="segunda"></a>As fotografías </strong><br />
Os replicantes foron creados con corpo de adultos, non
teñen pasado. As fotografías que atesouran
son a proba de que son humanos. Os humanos tamén
gardamos fotografías de xeito que se convirten
nun certificado dos nosos recordos, de que estes non son
imaxinarios. A escena das fotografías serve como
primeiro paso na identificación do espectador cos
androides. A capacidade de empatía cos iguais irá
crecendo a partires de aquí. A relixiosidade ten
moito que ver coa busca de sentido e esta atópase
en ocasións na comunidade cos outros.</span></div>
<div align="justify">
<span><br /></span></div>
<div align="center">
<span><em>Roy:
Tempo, o suficiente. [ pausa ] ¿Conseguiche as
túas preciadas fotos?<br />
Leon: Había alguén alí.<br />
Roy: ¿Homes? ¿Poli .... cías?</em></span></div>
<div style="text-align: center;">
<em style="font-size: large;">[ Roy e Leon camiñan lentamente cara o laboratorio
de Chew ]</em></div>
<div style="text-align: center;">
<em style="font-size: large;"><br /></em></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH7Ib7eLkmSMnog9nLEVmfDh7JAs8DutkBOIcdLSIPXPVGBJ00ecfY1atnJV25tigJ2B9DT8cTNm0VB-qrjZOZ4_SWmb0zAAANkh1hjHPjC6AS9sCu3Y9yp2sp8poec2d_TiBOG7za6Cnq/s1600/blade2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="173" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH7Ib7eLkmSMnog9nLEVmfDh7JAs8DutkBOIcdLSIPXPVGBJ00ecfY1atnJV25tigJ2B9DT8cTNm0VB-qrjZOZ4_SWmb0zAAANkh1hjHPjC6AS9sCu3Y9yp2sp8poec2d_TiBOG7za6Cnq/s400/blade2.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<em style="font-size: large;"><br /></em></div>
<div align="left">
<span><strong>Soño co unicornio</strong><br /><div style="text-align: justify;">
Única referencia aos animais reais en toda a pélicula.
O simbolismo do unicornio é múltiple, dende
as referencias á vida organica como vida natural,
ata o simbolismo deste animal no amor cortés.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcltR7j_znim4cLqn28Ey17IqbwQ8IhylBTn1SkG3eSf_pw3bfAuiREdP3lpRvEAps7moRdkSDOp624CcYEB-Qg_o9aHhvczoKVl9b-8mJ_YDmWgMlNjPO_4pRkqEcoKUjc7d4LVsUYDUE/s1600/blade4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcltR7j_znim4cLqn28Ey17IqbwQ8IhylBTn1SkG3eSf_pw3bfAuiREdP3lpRvEAps7moRdkSDOp624CcYEB-Qg_o9aHhvczoKVl9b-8mJ_YDmWgMlNjPO_4pRkqEcoKUjc7d4LVsUYDUE/s400/blade4.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="left">
<span><br /></span></div>
<div align="left">
<div align="justify">
<span><strong>Os androides visitan ao
seu creador</strong> <br />
Nesta escena Roy logra convencer a Sebastian “único
home no mundo capaz de axudalos” debido á
súa enfermidade (envellecemento prematuro), para
que os leve a ver ao inxenieiro responsable da súa
fabricación. O enfrontamento entre a criatura e
o creador, xira en torno ás limitacións
impostas arbitrariamente polo creador. A insuficiencia
deste para remediar a situación, provoca a “morte
do Deus”, neste caso física, aínda
que o paralelismo co ateísmo está implícito.</span></div>
<div align="justify">
<span><br /></span></div>
<div align="center">
<span><em>[
Corte. Mansión de Tyrell. Aparece Tyrell na cama
revisando uns informes.]<br />
Tyrell: 66.000 Prosser e Ankovich. Hmmm ... Contrato.
Contrato a ...<br />
Computadora: Entrada. Un tal J.F. Sebastian 1-6-4-1-7.<br />
Tyrell: ¿A estas horas? ¿Qué desexa
vostede, Sebastian?<br />
Sebastian: Raíña a álfil 6. Xaque.<br />
Tyrell: Tonterías. Agarde un intre. Raíña
a álfil 6. Ridículo. Reina a álfil
6. Hmmm .... Cabalo por raiña. [ pausa ] ¿Qué
pasa, Sebastian? ¿En qué está pensando?<br />
Roy: [ Susurrando a Sebastian ] Álfil a rei 7.
Xaque.<br />
Sebastian: Álfil a rey 7. Xaque mate.<br />
Tyrell: Iluminouselle o cerebro, ¿eh? O leite e
os doces manteñeno esperto, ¿eh? Imos discutilo.
Será mellor que suba, Sebastian.<br />
[ascensor con Roy Batty subindo cara o máis alto
do edificio para atopar se co seu creador]<br />
Sebastian: ¿Sr. Tyrell? Trouxen un amigo.<br />
Tyrell: Sorprendeme que non teñas vido antes.<br />
Roy: Non é doado coñecer ao teu creador.<br />
Tyrell: ¿E qué pode facer el por ti?<br />
Roy: ¿Pode o creador reparar o que fixo?<br />
Tyrell: ¿Gostariache ser modificado?<br />
Roy: ¿E quedarme aquí? [ pausa ] Pensaba
nalgo máis radical. <br />
Tyrell: ¿Qué? ... ¿Qué che
preocupa?<br />
Roy: A morte.<br />
Tyrell: ¿A morte? Temo que iso está fora
da miña xurisdicción, ti ...<br />
Roy: Eu quero vivir máis, pai.<br />
Tyrell: A vida é así. Facer unha alteración
no desenrolo dun sistema orgánico de vida é
fatal. Un programa codificado non pode ser revisado unha
vez establecido.<br />
Roy: ¿Por qué non?<br />
Tyrell: Porque ao segundo día de incubación,
calquera célula que se someteu a mutacións
de reversión acada unhas pautas de retroceso, como
as ratas que abandonan o barco, que vai fundir, e despois
o barco afunde.<br />
Roy: ¿Qué hai da recombinación EMS?<br />
Tyrell: Xa o tentamos. O Etil Metano Sulfato é
un axente alcalino e un poderoso mutante. Creaba un virus,
tan letal que o individuo morría antes de que acabara
a operación.<br />
Roy: Entón unha proteína represora que bloquee
as células operantes ....<br />
Tyrell: Non impediría a duplicación, pero
levaría a un erro na réplica que fai que
o ADN recén formado leve consigo unha mutación.
E así chegamos de novo ao virus, pero isto só
é teoría. Ti fuches formado o máis
perfectamente que era posible.<br />
Roy: Pero non para durar.<br />
Tyrell: A luz que brila co doble de intensidade dura a
metade de tempo. E ti brilaches con moitísima intensidade,
Roy. Mírate. Eres o fillo pródigo. Eres
todo un premio.<br />
Roy: Fixen cousas malas.<br />
Tyrell: E tamén cousas extraordinarias. Goza do
teu tempo.<br />
Roy: Non farei nada polo que o deus da biomecánica
me impida a entrada no seu ceo.<br />
[ Roy bica a Tyrell na boca. Colle a súa su cabeza
entre as mans, aplasta o cráneo e afundelle os
polgares nos ollos.]</em></span></div>
<div align="center">
<span><em><br /></em></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdrIrxmxzc-bGSK9lynkcs1WVLIIXqRAtcgpaKg2fviDuLsa-Y7HgqSdHgws9GwpzcpkaEQqdAeYTWDfBwtI-eP3r-dqoqdxBJTjHNiXyR7aeHbsBf6lMJq8fi64EJrAP_B_6IGSxTnSKZ/s1600/blade3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="173" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdrIrxmxzc-bGSK9lynkcs1WVLIIXqRAtcgpaKg2fviDuLsa-Y7HgqSdHgws9GwpzcpkaEQqdAeYTWDfBwtI-eP3r-dqoqdxBJTjHNiXyR7aeHbsBf6lMJq8fi64EJrAP_B_6IGSxTnSKZ/s400/blade3.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="center">
<span><em><br /></em></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span><strong> Escena final </strong><br />
A escena máis reveladora de toda a película.
O proceso de identificación co humano artificial
remata. A morte é o elemento unificador. A pregunta
polo sentido é a mesma para homes e máquinas
intelixentes. A intelixencia superior do androide tamén
o fai superior en moralidade (salva a vida do seu perseguidor
nun acto de empatía) disociando así a moralidade
da busca do sentido (relixiosidade)</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7tlB0K11IV1RTIqYNUdjYVJ9NUrARb4Hkmhld3dJYOFmQ7LxajVw_gZ7kn9YdH5CysnIBdAN4FG77HwPACeqLSTO1gSeIQuOwpPoofJjT2aemIwynlE05XwBsmc7B43E4yFjYBbkP1q24/s1600/blade5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="173" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7tlB0K11IV1RTIqYNUdjYVJ9NUrARb4Hkmhld3dJYOFmQ7LxajVw_gZ7kn9YdH5CysnIBdAN4FG77HwPACeqLSTO1gSeIQuOwpPoofJjT2aemIwynlE05XwBsmc7B43E4yFjYBbkP1q24/s400/blade5.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<em style="font-size: large;">[ Despois que Deckard mata a Pris na loita con Roy
este rompe unha parede coa súa cabeza. Na outra
habitación atopase Deckard ]</em></div>
<span><div style="text-align: center;">
<em>Roy: Será mellor que fuxas ou vou ter que matarte.
A menos que estéas vivo non podes xogar, e se non
xogas .... </em></div>
<em><div style="text-align: center;">
<em>[ Roy tuse esgotado. Deckard colle unha barra de metal
]</em></div>
<div style="text-align: center;">
<em>Roy: Seis, sete. ¡Ir ao inferno, ir ao ceo!</em></div>
<div style="text-align: center;">
<em>[ Deckard golpea a Roy coa barra ]</em></div>
<div style="text-align: center;">
<em>Roy: ¡Ir ao inferno! ¡Ben, así me gusta!</em></div>
<div style="text-align: center;">
<em>[ Deckard trepa pola fachada do edificio. Roy aúlla
]</em></div>
<div style="text-align: center;">
<em>Roy: Isto doe. Foi algo irracional. Sen mencionar o comportamento
antideportivo. [ Roy rí ao ver que Deckard trepa
ata a azotea ] ¿Ónde vas?</em></div>
<div style="text-align: center;">
<em>[ Deckard chega á azotea e tenta saltar ao outro
edificio, pero non é que e queda colgado dunha
viga co baleiro aos seus pes. Roy colle unha pomba branca
e observa o sufrimento de Deckard]</em></div>
<div style="text-align: center;">
<em>Roy: É toda unha experiencia vivir con medo, ¿verdade?
Iso é o que significa ser esclavo.</em></div>
<div style="text-align: center;">
<em>[ Deckard cae, pero Roy consegue suxeitalo no último
momento. Levantao e deixao sobre a azotea]</em></div>
<div style="text-align: center;">
<em>Roy: Eu vin cousas que vos non creeriades. Atacar naves
ardendo máis aló de Orión. Vin Raios-C
brilar na escuridade cerca da Porta de Tannhäuser.
Todos eses momentos perderanse no tempo como bágoas
na choiva. É hora de morrer.</em></div>
<div style="text-align: center;">
<em>[ Roy morre. A pomba branca sae voando cara o ceo ]</em></div>
<div style="text-align: center;">
<em>Deckard (voice-over): Non séi por qué me
salvou a vida. Quizáis neses derradeiros intres
amaba a vida máis do que a tiña amado nunca.
Non só a súa vida; a vida de todos, a miña
vida. Todo o que él quería eran as mesmas
respostas que todos buscamos: de ónde veño,
ónde vou, cánto tempo me queda. Todo o que
eu podía facer era sentarme alí e velo morrer.</em></div>
</em></span><br />
<div align="left">
<span><strong><a href="" name="comentarios"></a>Comentarios</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span>Ao longo da película atopamos moitas escenas relacionadas
cos ollos e a mirada. O ollo co que comeza a película
(na versión non comercial) é o espello do
mundo e garda moita similitude co Ollo de Deus símbolo
relixioso, que tamén da título a outra novela
sobre a morte de P. K. DicK. O ollo é tamén
o que permite diferenciar ao humanos dos que non o son
e son o principal obxecto de deseño para os androides
que se pode ver no filme: os deseños de Chew, Pris
e Roy xogando cos ollos de broma na casa de Sebastian.
Tamén son o principal xeito de matar dos replicantes:
León tenta matar a Deckard quitandolle os ollos
e Roy mata a Tyrel do mesmo xeito, como se con esta acción
quixeran despoxalos da súa humanidade. A propia
reflexión de Roy ao final da película “Eu
teño visto cousas que non creeriades” alude
á vinculación entre mirada e experiencia
vital.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span>Ao inicio da película e despois da imaxe do ollo
vense exploxións de lume na cidade , dende este
momento o lume estará presente ao longo da película
tanto como símbolo de morte e destrucción
como de beleza e vida. Varios replicantes morren queimados
na súa fuxida á Terra. A luz que se reflicte
nos ollos dos replicantes á medida que avanza a
película e que esmorece no momento da morte, simboliza
o lume interno da vida. O propio Tyrell ao falar con Roy
usa a métafora para xustificar a mortalidade: A
luz que brila co doble de intensidade dura a metade de
tempo.</span></div>
<br />
<div align="justify">
<span>A caracterización
das personaxes tamén manifesta un claro simbolísmo.
A cor loira dos cabelos dos androides manifesta a súa
relación cos deuses (Na mitoloxía nordica
as persoas loiras eran consideradas fillos de deuses).
Rachel, en embargo ten o cabelo castaño e a súa
evolución ao longo do filme vaina convertendo en
humana, ao mesmo tempo que cambia o seu aspecto exterior
(abandona o peiteado e a maquillaxe sofisticada).</span></div>
<div align="justify">
<span>O Unicornio
é unha figura que atravesa todo o filme veces na
montaxe do director: nunha ocasión sae no sono
de Deckard, noutra o policia Gaff fai un de papel e ao
final Rachel atopao no apartamento de Deckard e dálle
co pe ao ir para o ascensor. O simbolismo desta figura
é moi controvertido pero debése ter en conta
na súa interpretación que é un animal
mitolóxico que non podía, segundo a lenda,
manterse en cautividade porque morría. Simboliza
así a liberdade que buscan replicantes e humanos.
A aparición deste animal no sono de Deckard fai
pensar que el tamén é un replicante que
non sabe que o é, ao igual que Rachel. Cando Gaff
fai o unicornio semella afirmar esta hipótese,
pero tamén pode entenderse que lle ofrece a Deckard
a liberdade para Rachel. </span></div>
<div align="justify">
<span>Toda
a película se centra no medo á morte, un
medo moi humano baseado na conciencia da infinitude. O
enfrontamento entre máquina e home (creatura e
creador) non é só en Blade Runner o plantexamento
da máquina que non pode controlar o home, senón
que plantexa unha alegoría relixiosa mostrandonos
ao creador como o único obstáculo para conseguir
a inmortalidade. Este enfrontamento entre Deus e home
se representa, en forma simbólica, no enfrontamento
entre Tyrel e o androide Roy. Tras a morte da deidade,
cando o androide baixa no ascensor vese o ceo estrelado
sobre a súa cabeza, que simboliza a infinitude
do universo en comparación coa finitude da vida
humana. A morte de Deus libera ao home para enfrontarse
á realidade da súa morte.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div align="justify">
<span>Na escena
final Roy colle unha pomba branca que, cando morre, marcha
voando entre os edificios cara o ceo aberto, simbolizando
a alma que fuxe do corpo, nun claro anhelo de inmortalidade.
As referencias simbólicas da pomba dentro do mundo
da relixiosidade son múltiples: no cristianismo
simboliza ao Espíritu Santo (a racionalide, a intelixencia
e a fe) e uniersalmente é o símbolo da Paz</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span><br /></span></div>
</div>
Eva Gareahttp://www.blogger.com/profile/01872191568649457259noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-494325456999780855.post-14384139175368224882013-11-06T07:54:00.002-08:002014-08-25T12:06:30.976-07:00MATRIX FILOSOFÍA E CINENa aula virtual poderemos seguir o curso de Filosofía I (FILONEXOS). A triloxía Matrix servirá de fío condutor das ideas e o pensamento ao longo da historia. Analisaremos a través dela a definición do "Real", as posibilidades da "Liberdade", "a Condición Humana" e o papel da "Tecnoloxía" na historia e no mundo actual.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMCuAJh6cwThKs0ZOOlvPUIyDFkfWeREcjFZHf2aPPF6RoflhoXFYb1xe21C8L2WtySmiKvaLtkhNHg6fSnerK6ysYLu_PruUO8x3HUjHbsrovaL84is_cwXeTPLkRcXrolIMq8T0bfP8S/s1600/matrixdecod.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMCuAJh6cwThKs0ZOOlvPUIyDFkfWeREcjFZHf2aPPF6RoflhoXFYb1xe21C8L2WtySmiKvaLtkhNHg6fSnerK6ysYLu_PruUO8x3HUjHbsrovaL84is_cwXeTPLkRcXrolIMq8T0bfP8S/s400/matrixdecod.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.edu.xunta.es/centros/iesames/aulavirtual/course/view.php?id=41" target="_blank">Acceso á aula virtual</a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://drive.google.com/#folders/0B2W4MokgjFzeQjdjaWdhNTJvTGs" target="_blank">Descargar aplicación</a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<br />
<br />Eva Gareahttp://www.blogger.com/profile/01872191568649457259noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-494325456999780855.post-73648048389876340622013-09-30T06:47:00.000-07:002013-11-12T10:30:05.284-08:00Nietzsche, Nihilismo e perda de sentidoImos tentar rastrear a presencia do nihilismo e o relativismo moral no filme. Primeiro repasando as escenas. Despois comparandoas con textos filosoficos. Por último facendonos preguntas que agardo von fagan falar, comentar ou despotricar.... Todo vale para comezar a pensar.<br />
<br />
<b>A carencia de valores</b>
Nietzsche afirma que a crise de valores que supón a perda da fé e dos valores tradicionais, supón buscar alternativas diferentes aos valores utilitaristas da nosa sociedade. A moral da utilidade é unha moral de escravos. Nietzshe di <i>"As propiedades que serven para aliviar a existencia de quen sofre póñense de manifesto inundadas de luz: é a compaixón, a man afable e auxiliadora, ao corazón cálido, a paciencia, a humildade ao que aquí se honra, pois estas son as propiedades máis útiles e case os únicos medios para soportar a presión da existencia. A moral de escravos, no esencial é unha moral da utilidade"</i>. <strong>F. Nietzsche</strong>: <em>Máis alá do ben e do mal</em>.<br />
<br />
Nesta escena da película pódese ver a que nos referimos:
<object height="355" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/ZVf6Z9KTtB8&rel=1"></param>
<param name="wmode" value="transparent"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/ZVf6Z9KTtB8&rel=1" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="355"></embed></object><br />
¿Que propósito ten a vida segundo Renton? ¿Porque dí que sempre ten que reptir a mesma historia? Vivir sen que os nosos actos teñan utilidade fainos vivir a vida ao carón do abismo. Esa posición é unha posición sen saída que nos introduce nun círculo sen fin. Renton di que algunha vez tiña que remata, e remata coa súa detención. ¿Será que a sociedade non admite as vidas sen utilidade? ¿Ti que pensas?<br />
<b>A naúsea</b>
Unha visión da existencia sen sentido produce a náusea, dirá o existencialista Sartre.<br />
<br />
<object height="355" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/WFjIsSFCWH0&rel=1"></param>
<param name="wmode" value="transparent"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/WFjIsSFCWH0&rel=1" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="355"></embed></object><br />
<br />
A escena exemplifica o que unha persoa en estado de desesperación pode chegar a facer. Ese estado de desesperación toma como metáfora un baño escocés porco e denigrante, que expresa o sensentido da existencia de Renton. Renton senta no inodoro mostrando na súa expresión todo o asco e a náusea que sente. Do mesmo xeito a auga limpa na que Renton nada significa a esperanza nunha vida mellor (o rescate das drogas perdidas no inodoro). ¿Poderán as drogas suplir o sensentido da existencia? ¿a costa de que? Pagar ese prezo non significa perder a capacidade creadora do ser humano, repetindo o mesmo unha e outra vez?<br />
<br />
<br />
<em>Todo é gratuíto: ese xardín, esta cidade, eu mesmo. Cando un chega a comprendelo, revólveselle o estómago e todo comeza a flotar (...) eso é a Náusea; eso é o que (...) tratan de agocharnos coa súa idea de dereito. Pero qué pobre mentira; ninguén ten dereito; eles son enteiramente gratuítos, como os outros homes: non logran non sentirse de máis. E en si mesmos secretamente, están de máis, é dicir, son amorfos e vagos, tristes.</em> <strong>J. P. Sartre:</strong> <em>A náusea</em>.
<br />
<b>Mais aló do ben e do mal</b>
A Nietzsche chamóuselle o "filósofo da sospeita" por ter denunciado unha moral tradicional que agochaba o regreso do home a conformismos moi pouco morais, alleos ao home terreal: a moral da renuncia e a utilidade. <i>A moral dos seres constructores debe ser unha moral que se sitúe máis aló do ben e do mal. O reto de Nietzsche é !Atrévete a gozar!</i><br />
<br />
<br />
<b>¿É Renton unha personaxe Nietzcheana? </b>¿Que representa o Camelo, o León ou o neno?<br />
<br />
<em>Indicareivos as tres metamorfoses do espírito; o espírito en camelo, o camelo en León, o león en neno. Moitas cargas pesadas ten o espírito; para o espírito paciente e vigoroso en que domina o respecto. O seu vigor reclama a carga pesada, a mais pesada. O espírito pesado pregunta: “ que hai de máis peso” e axeonllase como o camelo e quere unha boa carga. (...) <br />
A máis terrible conquista para un espírito paciente e respectuoso e a de conquistar o dereito a crear novos valores. En verdade, este é para el un acto feroz, o acto dun animal de presa. Noutros tempos amaba o “ti debes”como o seu máis sagrado ben, agora elle preciso atopar a ilusión e o arbitrario, mesmo neste ben, o máis sagrado, para que realice a costa do seu amor a conquista da liberdade: para semellante fazaña é preciso un león.<br />
Mais, decídeme irmáns meus, ¿que pode facer un neno que non poida facer un león? ¿por qué é preciso que un león raptor se converta en neno? O neno é inocente e esquece; é unha primavera e un xogo, unha roda que xira sobre si mesma, un primeiro movemento, unha santa afirmación. ¿Oh irmáns meus Unha santa afirmación é precisa para o xogo divino da creación. Quere agora o espírito a súa propia vontade; o que perdeu o mundo, quere gañar o seu propio mundo.</em> F. Nietzsche <em>Así falou Zaratustra.</em>Eva Gareahttp://www.blogger.com/profile/01872191568649457259noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-494325456999780855.post-51243246353781163932013-09-18T07:12:00.000-07:002013-11-12T04:40:29.162-08:00Comeza o curso<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDWBrFnx416cDAjLtNjtTWKIKn73G93oV93ytXpSb6lL_Rx_jWWcxIh38tGONiqktigcD_fv6m3skBZ-6zDTd8VwrmcGUMfFhG7bsgSoRDpewtfM-2TmtLKcvp0nnNBCrWOji72RXJ9qCw/s1600/etica.png" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" sca="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDWBrFnx416cDAjLtNjtTWKIKn73G93oV93ytXpSb6lL_Rx_jWWcxIh38tGONiqktigcD_fv6m3skBZ-6zDTd8VwrmcGUMfFhG7bsgSoRDpewtfM-2TmtLKcvp0nnNBCrWOji72RXJ9qCw/s1600/etica.png" /></a></div>
Comeza o curso. Durante os meses de Setembro a Xuño percorreremos as diferentes etapas da humanidade, investigando e afondando na orixe dos diferentes conceptos filosóficos, éticos e políticos da humanidade: igualdade, liberdade, autonomía, vontade, razóns e emocións, empatía, solidariedade.... Durante este curso aprenderemos a poñer os nosos coñecementos a disposición da comunidade educativa, a comunicalos publicamente a través das redes de comunicación (dixitais, informais, expositivas...). Este esforzo require que exercitemos o noso pensamento crítico, pero tamén a nosa capacidade de aplicar este pensamento á nosa vida práctic.<br />
<br />
Este blogue é un espazo de interacción para elaborar entradas, realizar comentarios, enquisas, aportar ideas.... Sempre sobre conceptos éticos tanto na historia, como no cine, no arte, na publicidade ou na vida cotiá.Eva Gareahttp://www.blogger.com/profile/01872191568649457259noreply@blogger.com